Sakabanatuta? Urrunduta!

Edo urrutiratuta. Bortxaz urruti preso egon beharra da bigarren zigorra presoarentzako eta familiarentzako. Azkenean besteren hitzak gureganatu ditugu, iritsi garen lekuraino iritsita hainbeste inporta ote du elkartuta egon beharrean sakabanatuta egoteak. Hurbil ala urrun, inguru samarrean edo zakurraren ipurdian. Gureaz gutxi dakien norbaiti hasten bazara frantsesez edo ingelesez 2.000 kilometroko zure bidaia azaltzen, “dispersed“, “scattered” “dispersé“… gure laguna? Gutxienez “eloigné” izango da, “kept away“, “alejado“… Zigor bikoitza, presondegian preso eta gainera urrunduta. Bai, adiskide kaliforniatarra, kontatzen dizut kilometro horiek guztiak egin behar ditugula etxetik hain urrutiko basamortu afrikarrean preso daukaten mutiko gazte bat 45 minutuz kristal bat tarteko ikusi ahal izateko. Haren guraso eta senideek bide bera egin behar izaten dute urtean hamaika aldiz. Giza eskubideez okupatzen diren gure agintari eta goi funtzionarioak biktimen rankinga txukuntzeko ahalegin ziklopeoan berandutzen diren bitartean.

Egilea: Pello Zubiria – Argia