Diapasoia bokadillo barruan | Gorka Urbizu

Buruz ikasi genuen espetxeen izenen zerrenda luzean beste bat da Fresnes, ezagun egiten zaigu. Espainolez esango genuke «estamos familiarizados», lekua ez zaigula arrotza egiten, alegia. Fa-mi-lia-ri-za-do, hitz aproposa kartzelaz ari garelarik. Ingelesak, aldiz, botako luke: «it rings my bell». Izan ere, Parisen, Sacre Coeurreko ezkilez gain, kaleko militar saldo post-Charliez gain, bada hainbat espetxe (itzalak argiaren hiriburuan). Ezagunena, Fresnes: 2.500 preso inguru geuk jo genuen gizonezkoen moduloan. Horietarik hiru, euskaldunak.

Kartzela ez da berez musikarako plaza. Kartzela gehiago da isiltasuna, hormigoizko koadrilateroan beti borrokarako prest. Googlen bertan «concierto» eta «cárcel» idatziz gero, ez pentsa Johnny Cashen Folsom Prison edo antzekorik berehala aurkituko duzunik: Isabel Pantoja azalduko zaizu lehendabiziko estekan, pentsa. Ez, kartzela ez da berez musikarako plaza, baina pasa den astelehenean zeharo ahaztu zitzaigun hori, saioak iraun zuen 70 minutuetan.

[otw_shortcode_button href=”http://www.berria.eus/paperekoa/2494/049/001/2015-02-01/diapasoia_bokadillo_barruan.htm” size=”medium” bgcolor=”#ff4b44″ icon_type=”general foundicon-plus” icon_position=”left” shape=”square” text_color=”#fff” target=”_blank”]Jarraitu irakurtzen[/otw_shortcode_button]