sarenaiz
“2€=2m2” kanpaina ekonomikoa martxan jarri dugu
Guztiok dakizuen moduan, ez da urte erraza izaten ari inorentzat. Etxean itxita egotea egokitu zaigu, gure senideengandik urrun, hauekin pantaila atzean edo distantzia bat mantenduz komunikatu behar izan gara eta musuak, laztanak eta besarkadak debekatu zaizkigu. Hau gutxi balitz, ekonomikoki ere urte gogorra izaten ari da.
Urtea amaitzen ari den honetan, guztiok gaude urte berri eta hobe bat hasteko desioan, hoberako izango denaren esperantza eta gogoz. Baita gu ere. Izan ere, aipatutako egoera gogor hori are gogorragoa izaten ari da, jada, guk aurten bizi izan duguna aurrez bizi zuten preso eta iheslarien senideentzat. Distantzia eta senideak ikusteko ezintasunei, pandemiak ekarritako muga are zorrotzagoek bereziki latza egin baitute 2020. urtea.
Guretzat, urte hasiera beti izaten da berezia eta baita esperantzagarria ere. Urtero, urtarrilean, milaka pertsona batzen gara Bilbon, salbuespeneko espetxe politikarekin amaitu eta etxeratze prozesuaren, elkarbizitzaren eta bakearen aldeko aldarria zabaltzeko. Ideia, atxikipen eta bizipen anitzak dituzten pertsonak mezu beraren baitan batzeak urtea indarrez hasteko bultzada eman ohi digu. Baina baita bertan batzen garen milaka pertsona guzti horiek egiten duten ekarpen ekonomikoak ere.
Bai, hala da, Sare Herritarrak urtean zehar preso eta iheslarien etxeratze prozesuaren alde eta, baita, elkarbizitzaren alde egiten duen jarduna bizirik mantentzeko Bilbon batzen garen bertako zein kanpoko herritarrok egiten dugun ekarpen ekonomikoa ezinbestekoa izaten da. Kalean gizarte aktibazioa bultzatzeko, alderdi, sindikatu, eragile sozial eta instituzionalekin egiten den lana egiten jarraitu ahal izateko, bizipen ezberdinak dituzten senide, biktima eta bestelako pertsonekin harremanak garatu ahal izateko, konferentzia, topaketa, bideo informatibo, mobilizazio zein bestelako ekimen oro aurrera ateratzeko, gustatu ala ez, diru-laguntza behar beharrezkoa baita.
Aurten, dakizuen moduan, ezin gara Bilbon elkartu eta ondorioz, bertan jasotzen dugun diru-ekarpen masiboa ere ezingo dugu jaso. Honek, kinka larrian kokatzen gaitu, esan bezala, lanean jarraitzeko ezinbesteko ekarpena baita Bilbon egiten duzuena. Aurrera egin aurretik, eskerrak eman nahi dizkizuegu, urtez urte Bilbora etorri eta zuen borondatez egindako ekarpen guzti horiengatik, zuek, herritarrak, izan baitzarete dinamika guzti honen sostengua. Milesker.
Gauzak hala, aurten egoera berezi honetan ospatuko dugun urtarrileko mobilizazioari begira, ekarpen ekonomiko eta sinbolikoa egiteko kanpaina xume bat jarri dugu abian, bi helburu izango dituena:
• Batetik, esan bezala, Bilbon jaso ohi dugun laguntza jaso ahal izatea, bertan egin ohi dugun ekarpena, herriz herri edota online eginez.
• Bestetik, bizi dugun egoera ezohiko honek ekarritako murrizketa eta zailtasunak medio, Bilbora atxikitzen ziren hainbat eta hainbat herritarrek euren parte hartze sinbolikoa bermatu dezaten. Izan ere, badira pertsona ugari, Euskal Herritik kanpo daudelako, gaixo edo konfinatuak daudelako edota arrisku maila altukoak direlako, urtarrilaren 9an mobilizazioan parte hartu ezin izango dutenak, baina euren atxikimendua eman nahiko dutenak. Haiei begira ere osatu dugu kanpaina hau, erosketa sinboliko baten bidez, euren parte hartzeko nahia jasoa gera dadin, eta presentziaz egin ezineko ekarpen hori, modu sinboliko honetan egina gera dadin, presentziala bezain garrantzitsua baita.
Helburuak hauek izanda, “2€=2m2” kanpaina abiatuko dugu, herriz herri egingo diren mobilizazioetan egingo dugun kale okupazioari aintzat hartuta, gutako bakoitzak gure herriko plazan okupatuko dugun m2-ari erreferentzia eginez. Esan bezala, erosketa sinbolikoa da, diru-laguntza batu eta bertaratu ezin direnen m2 sinboliko hori kontabilizatu dadin, bertan izango balira moduan. M2 sinboliko hori eskuratu eta ekarpena egiteko sare.eus/2euro2m2/web orrialdean online sistema ezarriko dugu eta mobilizazioak garatuko diren herrietan ere, bilketa egiteko sistemak ezarriko dira, leku batzuetan aurrez, beste batzuetan egun bertan (urtarrilaren 9an).
Honez gain, gogorarazi nahi dugu ere, Sareren jarduna modu jarraituan babesteko Bazkide egiteko aukera ere eskuragarri dagoela, hileroko ekarpena eginez. Ekarpen hau oso baliotsua da gure eguneroko jardunaren sostengu iraunkorra izateko. Horregatik, gaurko agerraldi hau ere probestu nahi dugu dei egiteko herritarrei bazkidetza egitera. Bazkide egiteko zure herriko Sareko taldearekin harremanetan jarri edota Sare.eus web orrian erregistratu zaitezke.
Mobilizazio ezberdinak egingo ditu abenduan SAREk Hego Euskal Herriko 4 hiriburuetan
Gaurko agerraldian, Araba, Bizkaia, Gipuzkoa eta Nafarroako kideak batu gara, iaz egin genuen moduan, aurten ere, Gabonen testuinguruan, hiriburuetan antolatu ditugun mobilizazioen berri eman eta bertaratzeko deia egiteko.
Duela ia hilabete egin genuen publiko aurtengo urtarrileko mobilizazioa. Bertan, bizi dugun egoera dela, eta Bilbon bildu ohi garen pertsona kopurua masiboa dela eta, herriz herri eta auzoz auzo mobilizatzeko deia egin genuen. Agerraldi horretan, “bidea gara” lelopean, herri-aktibazioaren garrantzia azpimarratu genuen:
– Batetik, bizi dugun egoerak espetxean diren pertsonengan eta euren senideengan izaten ari den eragin larria dela eta. Horren adibide da aita, ama edo biak espetxean dituzten hainbat eta hainbat motxiladun haur bizitzen ari diren egoera, umezurtz daudelarik gurasoak ikusi eta besarkatu gabe jada 9 hilabetetik gora baitaramatzate. Edota, Ibon Fernandez Iradiren kasua, larriki gaixo egon arren espetxean mantentzearen ondorioz, Covid-19ak kutsatua izan delarik, bere bizia ekidin zitekeen arrisku baten aurrean kokatuz. Zer esanik ez, urruntze politikari Covid-19a gehitzean, gaixotasun honen aurrean zaurgarriak diren senideek bizi duten egoerari dagokionez, bidaiak egin eta senideak ikusi ezinik daudelarik. Adibide soilak dira, beste hainbeste egoera mingarri sortu baititu salbuespeneko espetxe-politika honi pandemia egoera gehitu zaionean.
– Bestetik, behin eta berriro errepikatu dugun moduan, egun lortutako adostasun eta babes politiko, instituzional, sindikal eta sozialak eta bai frantziar estatuaren partetik, baita espainiar estatuaren partetik, txikiak eta ez orokortuak izan arren, ematen ari diren urratsek ireki duten aukera eta egoera berria probestu eta bultzatzeko beharra. Presoen egoerari aterabidea eman eta salbuespen legedia bertan behera geratu dadin, ezinbestekoa baiteritzogu gutako bakoitzaren ekarpenari.
Hori hala, urtarrilaren 9ra itxaron gabe, gabonetan ere kaleak aldarriz bete nahi ditugu. Gure senideekin elkartzeko aukera kolokan dagoen gabonen testuinguru honetan, ezin ahantzi baitezakegu urte luzeetan gure herrikide askok euren senideengandik urrun igaro behar izan dituztela data berezi hauek, aulki hutsez inguratuta, ehudaka edota milatik gora kilometrok bereizita, bidaia luzeak eta ospakizunak bateraezinak baitira.
Horregatik, lau hiriburuetan mobilizazioak antolatu ditugu abendu honetan: Iruñean, Bilbon abenduaren 19an, Gasteizen abenduaren 24ean eta Donostian eta Basaurin, berriz, abenduaren 26an. Eta mobilizazio hauek lau aldarri nagusiren baitan egingo ditugu;
– motxiladun haurrak gurasoekin egon behar dutela aldarrikatuko dugu
– etxeratze prozesua ahalbidetzen duen gradu-progresioa preso guztiei aplikatu behar zaiela aldarrikatuko dugu
– urruntze politikarekin behin betiko amaitu behar dela aldarrikatuko dugu
– eta larriki gaixo diren presoak etxean egon behar dutela aldarrikatuko dugu
Dei egiten dizuegu, beraz, guztiei datorren abenduaren 19an eta 26an egingo diren mobilizazioetan parte hartzera. Guztion bultzadaz soilik lortuko baitugu auzi honi aterabidea ematea eta elkarbizitzaren bidean urratsak egitea.
Izan zaitez zu ere bidearen parte.
DEIALDIAK:
abenduak 19 – Nafarroa – Iruñea – Espetxera martxa, 17.30ean, Berriozarretik (Euskal Herria plaza) “iluntasunari etxerako argia” lelopean
abenduak 19 – Bizkaia – Bilbo (Arriaga) – 19.00 – Mobilizazioa “bidea gara” lelopean
abenduak 24 – Araba – Gasteiz – 19:00 – Ahateen iturria plazatxoa
abendua 26 – Bizkaia – Basauriko anbulategitik espetxera ibilaldia.
abenduak 26 – Donostia – 11.00 – Martuteneko espetxetik irtenda Loiolaraino, motxiladun haurren gaia landuko duen mobilizazioa “urrunketa + covid 19 = umezurtz” lelopean
130 parte hartzaile, txandaka, euria eta hotzari aurre eginez, Bilbotik Aranjuezera dauden 450km.ak egiten
130 parte hartzaile, txandaka, euria eta hotzari aurre eginez, Bilbotik Aranjuezera dauden 450km.ak egiten #IratiGurasoekinEHra ekar ditzaten aldarrikatuz eta espetxe politika berri bat eskatuz. #MotxiladunUmeak gurasoekin etxera!
Bideoa: Gaur egun / Teleberri – Eitb
LORTU DUGUUU!
BETE DITUGU 450KMak!!!Kosta zaigu egun baten egitea, baina denon artean posible da. Bidea egiten jarraituko dugu Irati ta #motxiladunumeak beraien gurasoengandik gertu egon arte ta beraien eskubideak errespetatu arte!
Milesker!#IratiGurasoekinEHra pic.twitter.com/o6axBwEruV
— #IratiGurasoekinEHra (@IratiGurasoekin) December 8, 2020
#UmeenEskubideak
Eskerrik asko gaurko erronkan parte hartu duzuen bolondres guztiei, hurbildu zaretenoi eta Iratiren eskubideei ahotsa jartzen laguntzera etorri zareten komunikabideei @Foku_eus @GotzonH @berria @naiz_bilbotarra @goikodeustu @eitbAlbisteak #IratiGurasoekinEHra pic.twitter.com/9e2qNXKZ0B— #IratiGurasoekinEHra (@IratiGurasoekin) December 8, 2020
Etxeratek eta Sarek Josetxo Arizkuren aske uzteko exijitu dute
Sare eta Etxerat elkarteak agerraldia deitu dugu gaur Josetxo Arizkuren larriki gaixo den presoak duela egun batzuk izandako bihotzeko dela eta, egoeraren
larritasuna ikusirik, bere berehalako askatasuna exijitu eta, hemen, Iruñean egingo dugun mobilizazioaren berri emateko.
Gurekin batera da Jaione Karrera, Josetxoren abokatua, ostegunean Josetxo Murtziako espetxean bisitatu ostean, bere egoeraren berri emateko.
Sare eta Etxeratek gogor salatu nahi dugu Josetxori gertatutakoa; batetik, aspaldi behar lukeelako Josetxok etxean, bere gaitz larria dela eta dagokion artatzea eta
konfantzazko medikuen jarraipena izan zezan. Bestetik, bizi izan duen episodioaren baitan, jasotako informazioa urria izan delako eta berandu iritsi
delako, horrelako kasuetan, antsietate eta urduritasun jasanezina eraginez. Arizkuren Murtzia II espetxean dago, EHtik 820 km-ra. Berriro ere, presoak urruntzea zigor gehigarri bat da, are gehiago osasunarekin zerikusia duten larrialdietan.
Jakitun gara, Josetxo Logroñora lekua aldatu eta lehen gradutik bigarrenera igaroko zutenaren erabakia hartua zela, baina argi geratu da, beste behin ere, erabakia berandu iritsi dela. Josetxoren gaitzak gogor egin du okerrera, lau stent ditu orain jarrita eta gaixotasun larria duen presoa izaki, legea jarraituz, kalean behar luke. Lekua aldatzea beraz ez da aski, ezta bigarren gradura aldaketa ere. Berriro diogu, berandu baino lehen Josetxok etxean egon behar du.
Hori hala, datorren abenduaren 7an, hemen Iruñean, 20.00etan Merindadesen mobilizazioa egingo dugu. Dei egiten dizuegu guztioi bertan parte hartzera. Josetxo eta larriki gaixo diren gainontzeko presoak etxera!
OHARRA: Josetxo Arizkuren
Ohar honen bitartez, Sare Herritarrak Josetxo Arizkurenek izan berri duen osasun arazo larria salatu nahi du. Josetxok aspalditik dauka diagnostikatua kardiopatia iskemiko larri bat. Denbora luze darama gaixotasun larri honi baldintza gogorretan aurre egiten, urrundua Murtziako espetxean eta zigorraren hasieratik lehen graduan. Duela gutxi jakin berri genuen Logroñora lekualdatua izango zela eta bigarren gradura igaroko zutela.
Atzo ikusi ahal izan genuen moduan, berandu iritsi da aldaketa hori. Berandu dator eta gainera ez da nahikoa! Josetxok, gaixotasun larria duen presoa izanik, duela denbora behar lukeelako zigorra etxean betetzen, artatze egoki bat jaso eta gertatutako ekidingo zuen eremu babestu eta lasaiean biziz. Horrez gain, atzotik bere egoeraren inguruan jasotako informazioa nahasgarria eta urria dela ere salatu nahi dugu. Atzo bihotzeko baten amagoa izan zuela jakin genuen, gaur aldiz, bihotzekoa izan zela esan dute (are larriagoa) eta ospitalizatua dagoela. Ez dugu beraz bere osasun egoeraren inguruko informazio garbia jaso, horrek senitartekoentzat dakartzan kezka eta beldurrak areagotuz. Guzti honi, urrundua izatearen eta ondorioz senide, konfiantzazko medikuen zaintzarik gabe egotea gehitzen zaio.
Josetxok zuen afekzioarekin, gertatutakoa edozein momentutan eman zitekeela jakitun ziren espetxe arduradunak, eta hala ere, lehen graduan, urrundua eta legearen arabera eskubide duen askatasun eta zaintza egokirik gabe mantendu dute, beste behin ere, egoerak okerrera egin arte. Josetxok ezin da minutu bat gehiago pasa bere gertukoen eta konfiantzazko mediku baten artatzerik gabe. Josetxok etxean egon behar du.
Josetxo bezala, beste 17 preso daude gaixotasun larriekin kartzeletan. Azken hilabeteetan larriki gaixo ziren hainbat presorekin egin moduan, Josetxo eta beste 17 presoak etxera ekartzea beharrezkoa da, eta legearen barruan guztiz egingarria gainera, beraz, ez dago espetxean mantentzeko inolako arrazoi ez eta aitzakiarik. Berandu baino lehen Gaixo larriak ETXERA.
Guzti hau salatzeko, gaur, azaroak 30, arratsaldeko 20:00etan Iruñean elkarretaratzea deitu dugu, Merindades plazan.
Azken ostiraletan egin ohi diren kontzentrazioak batera deitzeko erabakia hartu dute Sarek eta Etxeratek.
Uste dugu bizi garen unean merezi duela ahaleginak batzea, gizarte-aktibazioak eta mobilizazioak duten garrantzia dela eta, presoak EHra ekartzeko eta bakea eta elkarbizitza lortzeko bidea atzeraezina izan dadin; izan ere, euskal gizartea da berriz ere estatuak eta gobernuak mugiarazten dituen motorra.
Euskal presoei eta haien familiei aplikatzen zaien salbuespenezko erregimenean gertatzen ari diren mugimendu batzuk bizi izan ditugu, egoera honen amaieraren hasiera izango denaren itxaropenarekin.
SAREtik eta ETXERATetik positiboki baloratzen ditugu mugimendu gutxi horiek, baina, aldi berean, adierazi nahi dugu mugitutako preso horietako gehienak ehunka km-ra daudela oraindik; 18 presok espetxean jarraitzen dutela gaixotasun larriak izan arren; eta Espainiako espetxeetan dauden 172 presoetatik, 127 lehenengo graduan daude oraindik ere, eta, beraz, aske izateko helburuarekin euskal presoek bete bahi duten ibilibide juridikoa blokeatuta dago kasu gehienetan.
Hau horrela izanik, orain arteko aldaketak ez die erantzuten EHko gehiengo politiko, sindikal eta sozialaren eskakizunei. Espetxe-politikaren normalizazioa euskal preso guztiak EHn daudenean emango da.
Hainbat arlotan lan egiten jarraituko dugu, egungo urratsek bidea behin betiko ireki dezaten.
Berriro ere, dei egiten diegu euskal gizarteari eta gobernuei, denei, euskal gizartearen nahiaren bidea oztopatzeko eta hondatzeko nahia dutenei horrelakorik egiten utz ez diezaieten.
OHARRA: Oier Oaren atxiloketa
- Atzo Oier Oa preso ohia atxilotu zuten Iparraldean. Atxiloketa hau aurrez ere arrazoi berdinen baitan eman diren beste atxilokata batzuei batzen zaie.
Atxiloketa hauek "Fijait" fitxategiak direla eta ematen ari dira, hau da, Frantziako lurralde administratiboan bizitzeko debekua dutela eta, nahiz eta Justizia Auzitegiek ezarritako zigorra osorik betea izan.
Gogorarazi nahi dugu fitxategi hori Frantziako Gobernuak sortu zuela indarkeria islamistaren aurka, eta bide batez, ETArekin zerikusia izateagatik espetxeratutako euskal herritarrak ere bertan sartu zituztela. Euskal herritar horiek behin baino gehiagotan eskatu dute Iparraldean bizi ahal izateko baimena, eta sistematikoki ukatu zaie.
Saretik salatu nahi dugu fitxategi honek gero eta euskal herritar gehiagori eragiten diela, beren eskubideak murriztuz, Frantziako Justizia-Auzitegiek ezarritako zigorra osorik betea izanda ere.
Atxiloketa honek Euskal Herrian bizitzeko eskubidea urratzen du.
Aita, ama edo biak espetxean dituzten haurren egoerari buruzko agerraldia | URRUNKETA + COVID19 = UMEZURTZ
Azaroaren 20an adingabeen eskubideen nazioarteko eguna da. Hori dela eta, gogorarazi nahi dugu Giza Eskubideen Europako Auzitegiak berresten duela guraso espetxeratuak dituzten haurrek gainerako seme-alabek dituzten eskubide berberak dituztela, gurasoen konpainiaz gozatzea funtsezko elementua baita familia-bizitzan, eta, horregatik, espetxe-agintariek presoei hurbileko familiarekin harremanetan egoteko erraztasunak ematea familia- bizitzarekiko errespeturako eskubidea bermatzeko funtsezkoa da. Gainera, ezin dugu ahaztu edozein Estatuk adingabeekiko duen betebeharra haien eskubideak babestea dela; horretarako beharrezkoak diren bitarteko praktiko eta eraginkorrak erabiliz, giza eskubideen izaera integrala kontuan hartuta.
Estatu Espainiarrean, ordea, errealitatea bestelakoa da. Motxiladun umeen eskubideak behin eta berriz urratuak izaten dira. Urrunketaren eraginez, gurasoak espetxean dituzten haurrek ez dute bermatuta gurasoekin harreman pertsonalak eta kontaktu zuzena izateko eskubidea, hilabetean behin ikusten baitituzte haien guraso presoak eta honek eragin izugarria du haurrarengan. Gainera aita, ama edo biak, hain urruti dagoen espetxean egoteak esan nahi du haur hauek bidai amaigabeak egin beharko dituztela bisita bat gauzatu ahal izateko eta horrek izugarrizko zama fisikoa eta psikikoa suposatzen du haientzat; haien lagunak asteburutan jolasten dauden bitartean beraiek errepidean daudelako.
Errealitate gordin honi gaur egun bizi dugun egoera gogorra gehitu behar zaio. Pandemia honek presoak gehiago isolatzea eragin du eta ondorioz, senideen sufrimendua areagotu egin da, bereziki adingabeena. Badaude martxoaz geroztik haien gurasoak besarkatzen ez dituzten haurrak, beste batzuk aldiren batean aita edo ama ikusteko aukera izan dute 9 hilabete luze hauetan baina oraintxe bertan aurrez aurreko guztiak etenda daude Estatu Espainiarrean; Frantsesean, aldiz, espetxe batzuetan pertsona bakarra sartu daiteke bisitara, beraz, haurrak ezin dira joan ezin daitezkeelako bakarrik sartu; beste batzuetan pertsona bat baino gehiago sartu daiteke baina ezin dute musukoa kendu eta haurrak haien gurasotik metro eta erdira egon beharko dira. Haien ahotsa entzun dezakete dei baten bitartez baina ezin dituzte ikusi, ezin dituzte ukitu, ezin dute haiekin jolastu eta ezin diete muxurik eman; guzti honek haur baten garapenean izan ditzakeen ondorio guztiekin. Motxiladun umeak umezurtz uzten ari diren neurri eta politikak aplikatzen ari dira, gurasorik gabe bizitzera kondenatzen ari baitira.
COVID19aren pandemiaren ondorioz Ametsek martxotik darama aita besarkatu gabe, Haizek eta beste askok bezalaxe. Hizek urte bat beteko du ostiralean eta 4 bider ikusi du aita jaio zenetik. Lukenek 4 urte ditu eta 3 alditan besterik ez da egon aurten aitarekin. Harri, otsailetik hona behin, ordu eta erdiz. Xuhar hiru alditan, Axel eta beste zenbait bezalaxe. Arhanek otsailetik hasita ez dio aitari muxurik ematen. Eta horrela jarraitu dezaket luzeegia den zerrenda batekin.
Gainera, ezin ditugu ahaztu espetxean bizi diren motxiladun umeak, haien egoera bereziki larria baita. Aranjuezeko espetxean daude Izadi eta Irati eta 9 hilabete daramate haien senideak eta gertukoak aurrez aurre ikusi gabe. 9 hilabete daramate kalera irten gabe, lehendik lortutako egokitzapenean atzera pausu bat suposatzen duelarik. Eta gogorrena dena, udaz geroztik ez dute haien aitatxo ikusi, ondoko moduluan dagoen arren.
Nola da posible hau gertatzea? Nor arduratuko da haur hauen osasun fisiko eta emozionalean egoera honek sortzen dituen ondorioez?
Egoera hau onartezina da, haurrek haien gurasoekin egoteko eskubidea dute. Lehen mailako eskubidea da hori, eta pandemia egoeraren kudeaketak eta hartzen diren neurriek ezin diote horri bizkar eman.
Gaur, hemen, jendarteari errealitate honen berri eman eta urgentziaz aldatzeko eskumena duten horiei zerbait egin dezatela eskatu nahi dugu. ORAIN!
Gehiago luzatu gabe, presoak beren jaioterritik gertu egon behar dute. Probintzia berdineko espetxeetan. Hori da orain urgentea.
Hori aldarrikatzeko, irudi bat ekarri nahi dugu gaurkoan. Patinete bat. Trenak, kotxeak edo eta hegazkinak ordezkatuko dituen patinetea. Motxiladun umeak haien aita, ama edo biak bixitazera joateko bidaia patinetez egiteko eskubidea dutelako. Hori izango delako etxetik gertu daudenaren seinale. Urte luzez eginiko kilometroak behingoz bukatuko direnaren seinale.Alde batera utzitako jolasak, partiduak, lagunarteko momentuak gozatu ahal izateko; garai berri bat badela beraiek ere sentitzeko.
Preso eta iheslarien auzia konpontzea jendarte osoarentzat da onuragarria. Zeini egiten dio mesede egoera hau luzatzeak?
Ezin dugu egoera gordin hau gehiago luzatu, adingabeen eskubideak errespetatu beharko dira eta urraketa krudel honekin lehenbailehen amaitzea premiazkoa da.
ETXEAN BEHAR DITUGU.
“2021ean urtarrileko mobilizazioa herriz herri egingo dugu. Bilbon urtero preso eta iheslarien etxeratze prozesuaren eta elkarbizitza eta bakearen alde batu garenak guztiak, BIDEA GARA lelopean kalera irtengo gara”
Urriaren 24an, Donostiako Kontxa hondartzan egin genuen ekitaldian, urtarrilaren 9an berriro ere Euskal Herriko kaleetara aterako ginela iragarri genuen.
Oraingo pandemia-egoerak eta osasun-krisiaren ondorioz, ezin dugu aurreko urteetakoaren antzeko manifestazio bat egin, baina, azalduko dizuegun moduan, berriro aldarrikatuko dugu presoen eta erbesteratuen etxeratzea.
Eta Sarek konponbidearen, bizikidetzaren eta bakearen aldeko lanean parte aktiboa izateko hartua duen konpromisoa berretsiko du.
Urtarrilaren 9ko deialdiaren zehetasunak eman baino lehen, ezinbestekotzat jotzen dugu oraingo egoerari buruzko hausnarketa laburra egitea, eta mobilizazio honen garrantzia zuekin partekatzea.
Lehenik behin, gure kezka adierazi nahi dugu eta gure babesa eta konpromisoa helarazi nahi diegu presoen senideei, pandemiak presoei bisitak egiteko murrizketa, muga eta oztopo gehiago ekarri dituen une honetan. Egoera hori are txarragoa da euskal presoei aplikatzen zaien urruntze-politikaren ondorioz, dagoeneko existitzen ez den erakunde bateko kide izandako presoak diren arren.
Horrekin batera, ezinbestean aipatu behar ditugu motxiladun umeak, ia ehun gaur egun. Sei hilabete baino gehiago bete dituzte ama, aita edo biak besarkatzeko aukerarik gabe, gurasoak preso dituztelako.
Egia da, eta beste batzuetan ere esan dugu, aldaketa batzuk eman direla preso batzuen egoeran. Espetxe batzuetan isolatzea kendu dute. Baina beste askotan ez da lortu, eta hori lortzeko ari gara lanean.
Halaber, urrats batzuk eman dira gaixotasun larriak dituzten preso batzuei tratamendua modu duinagoan jasotzeko aukera eman zaiela. Baina, oraindik ere, gaixotasun larriak dituzten presoak espetxean daude, aspaldi etxean egon behar zutenean. Eta aldarrikapen horri eutsiko diogu.
Hurbiltze batzuk izan dira, baina presoen % 80 Andaluziako, Valentzia aldeko edo Galiziako espetxeetan daude. Beraz, bide luzea dugu egiteko, eta gu ez gaude prest normala ez dena normalizatzeko. Espetxe-politika euskal preso guztiak Euskal Herrian daudenean normalizatuko da. Bitartean, urratsak dira. Urrats txikiak. Ez dira Gobernuko presidenteak 2018an hartutako konpromisoan adierazitakoak. Baina gizartearen aktibazioari eta urteetan egindako lanari esker ematen ari diren urratsak dira. Horregatik uste dugu lanean jarraitu behar dugula urrats isolatu horiek errealitate bihurtu daitezen preso guztientzat.
Konponbide justu bakarra dago: presoei aplikatzen zaien salbuespeneko araubideari amaiera ematea eta estatuko kartzeletan gainerako presoei aplikatzen zaizkien lege arruntak aplikatzea.
Eta bereziki, gradu-progresioa aipatu nahi dugu. Kasuren batean aplikatu da; adibidez, duela gutxi, Olatz Lasagabaster eta Patxi Urangari aplikatu zaie; baina presoen % 80 lehenengo espetxe-graduan dago oraindik.
Ildo horretan, legeen babesik ez duen eta mina eta sufrimendua baino sortzen ez dituen egoera hau gainditzeak duen garrantzia nabarmendu nahi dugu. Guretzat gradu-progresioa gure dinamikaren barruko lanaren ardatz garrantzitsuenetako bat da, presoak etxeratzeko bidearen hasiera baita, espetxe-araudia huts-hutsean aplikatuta.
Saren lanean jarraituko dugu egoera hau aldatzeko aukera duten instantzietan bitartekaritza jorratzeko, baina gizartearen aktibazioarekin batera egingo dugu. Euskal gizartea da protagonismo berezia izan behar duena, estatuak eta gobernuak mugiarazi behar dituen motorra baita.
Aurreko guztia esanda, urtarrilaren 9an berriro mobilizatuko gara.
Ezin izango dugu egin Bilbon aurrekoetan bezala, hasieran azaldu ditugun arrazoiengatik.
Baina dei egiten diegu urtero deialdi honetan parte hartu duten pertsonei aurten ere parte har dezaten. Beste era batean, baina aurten ere.
Aurten, mobilizazioa Euskal Herriko herri guztietan egingo da. Bakoitza bere herrian mobilizatuko da. Aurreko urteetako ordu berean. 17:30ean. Osasun-segurtasunerako neurri guztiak errespetatuta. Leku zabaletan, non guztiok izango dugun aukera bakea, konponbidea eta bizikidetza aldarrikatzeko.
Horrez gainera, pandemiaren ondorioz, osasun-arazoak direla eta, mugikortasun-arazoak direla eta edo beste arrazoi batzuk direla eta, mobilizazioan zuzenean parte hartu ezin dutenei jakinarazi nahi diegu Sareak beharrezkoak diren mekanismoak prestatuko dituela guztiok aukera izan dezagun gure ekarpena egiteko eta bidearen parte izateko.
Urtarrilaren 9a. Gure agenda apuntatu behar dugun data bat.
Urtarrileko mobilizazioa hau betidanik izan delako data esanguratsua, garrantzitsua, mobilizazio berezia. Erakunde politiko edo sozial batek ere ez du lortu Sarek urterik urte bildu dituen milaka eta milaka pertsona biltzea.
Kopuru bera edo handiagoa lortuko dugu. Herririk herri. Eta espetxe-politikaren ondorioak jasaten ari direnak gogoratuko ditu bereziki. Gure seme-alabentzat etorkizun hobea, gorrototik, gatazkatik eta mendekutik aldendutako etorkizuna, bizikidetzan eta bakean oinarritutako etorkizuna eraiki nahi dugun guztion artean egingo dugu.
Ez da gauza bera izango, baina urtero bere babesa eta elkartasuna erakusten duen gehiengo batek partekatzen duen aldarrikapen hau kaltean egongo da berriro. Eta ez ditugu beteko soilik Bilboko kaleak, Euskal Herriko herri guztietako kaleak baizik.
Berriro elkartuko gara Bilbon, Biasterin, Oiartzunen, Burlatan, Agurainen, Legazpin edo Lekeition…, eta IZAN BIDEA dinamikaren barruan egingo dugu, “bidea gara” lelopean. Euskal presoen eta erbesteratuak etxeratzeko bidea. Bizikidetzarako eta bakerako bidea.
Eta bide hori bere helmugara iristea nahi badugu, elkarrekin batera egin behar dugu. Inor ez dago sobera, eskubideez ari garelako. Giza eskubideez ari garelako.
Egin dezagun bidea elkarrekin. Izan gaitezen bidea. IZAN BIDEA.
Oharra Ibon Fernandez Iradi larriki gaixo den presoak Covid-19an positibo eman duela eta:
Jakin ahal izan dugunez, Ibon Fernadez Iradi, larriki gaixo dagoen euskal presoak Covid 19an positibo eman du eta hainbat sintoma izaten ari da. Hori dela eta bere zeldan isolatu dute. Egoera honen aurrean, Sarek ere, bere kezka adierazi nahi du, bai Ibonen egoera dela eta, baita gainontzeko Lannemezaneko presoek kutsatzeko izan dezaketen arriskua dela eta.
Ibon Fernandez Iradik gaixotasun larria duen arren, oraindik ere preso jarraitzen du, Pariseko kondenen kudeaketa auzitegiak iaz bere kondenaren suspentsioa onartu arren, fiskaltzaren eta Pariseko Dei Gorteen ezezkoaren aurrean, espetxean mantendu dutelarik. Covid egoera hasi zenetik, behin eta berriro adierazi dugun kezka errealitate bilakatu da. Hasieratik eskatu dugu larriki gaixo diren presoak etxera ekarri behar zirela, jada espetxean egote hutsak euren biziarekiko duen arriskuari, covid19a gehitu baitzaio. Ibonen kasuan ordea, muzin egin zaio errealitate honi.
Ibon Fernadez Iradik pairatzen duen egoera, ekidin zitekeen beraz. Bai fiskaltzak eta baita Frantziako gobernuak hartutako jarreraren ondorio zuzena da. Izan ere, krisi sanitarioaren aurrean euskal presoak espetxeetarako ezarritako neurrietatik kanpo utzi izanaren ondorio da Ibon kutsatu izana. Are larriagoa, gaixo izanik.
Ibon eta larriki gaixorik diren euskal presoak etxean izan behar lukete, bai frantziar estatuan, baita espainiarrean ere. Arrisku taldeko pertsonak dira, eta espetxean mantentzeak euren biziarekin jokatzea baino ez dakar.
Egoera hau salatu eta Ibon eta larriki gaixo diren gainontzeko presoen etxeratzea eskatzeko kontzentrazioa deitu dugu bihar Lasarte-Orian (Ibonen herria) arratsaldeko 19.00etan, Okendo plazan.