Berriak
Urtarrilaren 9ko Eukaldunako ekitaldia #BideaGara
Lehenik eta behin, gure agurrik beroena eta esker ona helarazi nahi dizuegu ekitaldi honetan gurekin egon nahi izan duzuenoi.
Hemen zaudete, SARE sortu zenetik, gurekin helburu gehienak partekatu dituzuen Euskal Herriko gehiengo politiko, sindikal eta soziala. Elkarrekin egindako ahalegin hori gabe, duela 30 urte, sakabanaketa- eta urruntze-politika ezarri zenean, zegoen egoeraren antzekoa edo txarragoa izango litzateke oraingo egoera. Nahiez eta asko izan oraindik ere espetxe-politika hori jasaten duten euskal presoak eta familiak, aurrerapausoak ematen ari gara. MILA ESKER.
Halaber, gure agurra helarazi nahi dizuegu beste leku batzuetatik, Kataluniatik adibidez, hemen egon nahi izan duzuenoi. MOLTES GRÀCIES.
Covid-19ak eragotzi egin digu gaur beste espetxe-politika bat nahi duten milaka eta milaka pertsona berriro Bilboko kaleetan elkartzea. Horregatik, gaur, elkarretaratzeak egingo ditugu Euskal Herriko luze-zabalean, ehunka herritan, guztiak ordu berean: 17:30ean.
Bizitzen ari garen egoera berezi honek aukera eman digu ere zuekin hemen, Euskaldunan, batzeko.
Garai itxaropentsuak ditugu aurrean. Zerbait mugitzen ari da espetxe-politikan, bultzada bateratuari eta Estatuan dauden gehiengo politiko berriei esker.
Euskal preso batzuk hurbildu dituzte haien familiengandik hurbilago dauden espetxeetara. Bai, egia da, eta lasaigarria da, senide batzuentzat laburtu egin baitira urteetan egin behar izan dituzten bidaiak, 16 hildako eta 400 istripu baino gehiago eragin dituzten bidaia horiek.
Baina ez dugu normaltzat jo nahi onartezina den egoera bat.
Gradu-progresioen aplikazioa oraindik oso mugatua da, eta, ondorioz, euskal presoen % 65 lehen espetxe-graduan dago, nahiz eta gehienek ia 30 urte bete dituzten askatasunik gabe.
Horrekin batera, 7/2003 Lege Organikoak biziarteko kondena ezkutuak ezarri dizkie 67 presori, biziarteko kondena ezkutua baita 40 urtez askatasunaz gabetzeko zigorra.
Espetxeen arloan ematen ari diren mugimenduek itxaropentsuak izan arren, egoera ez da lasai egoteko modukoa.
Ezin dugu ahaztu oraindik 218 euskal preso daudela desagertutako ETA erakundearekin izan duten lotura zuzen edo zeharkakoaren ondorioz. Gehienak Espainiako 36 espetxetan sakabanatuta daude, eta hogeita hamar, berriz, Frantziako espetxeetan.
Asko beren etxeetatik ehunka kilometrora daude, eta, osasun-krisi hau baino lehen, “motxiladun umeak” deitzen ditugun 80 neska-mutiko inguruk ia bi mila kilometro egiten zituzten, joateko eta bueltatzeko bidaian, espetxeratutako aita, ama edo biak ikusi ahal izateko. Orain, bederatzi hilabete daramatzate aukera hori gabe.
Hirurogeita hamar urtetik gorako sei preso daude; 60 presok beteak dituzte kondenaren hiru laurdenak, eta beste 8 egoera horretan egongo dira aurten. Eta 17k gaixotasun larriak eta sendaezinak dituzte.
Horrez gainera, osasun-krisiak areagotu egin du konfinamendua, eta isolatze-egoera krudelak utzi ditu.
SAREren ustez, urruntze-politikaren amaiera errealitatea izango da preso guztiak Euskal Herrian daudenean.
Arlo honetan normalizazio demokratikoa lortzeko ezinbestekoa da espetxe-politika hori desagertzea. Eta hori hala izango da preso guztiei aplikatzen zaienean gradu-progresioa, gizarteratzeko bideari ekin diezaioten, edo gaixotasun larriak dituzten presoei tratamendua espetxeko hormetatik kanpo jasotzeko aukera ematen zaienean.
Euskal preso gehienek gradu-progresioa aplikatzeko mekanismo legalak onartu ondoren, Espetxeetako Zuzendaritza Nagusiak ez dauka aitzakiarik gizarteratzeko mekanismoak modu orokortuan ez aplikatzeko: erregimen irekiak, zigorra etxean betetzea, gradu-progresioak eta baldintzapeko askatasuna. Horiek osatzen dute bizitza sozialean modu sekuentzialean txertatzeko bidea, baita bizikidetzaren aldeko bidea ere.
Eta nabarmendu beharreko alderdi garrantzitsu bat dago. Preso horiek espetxetik ateratzen direnean, murgiltze soziala azkarra da eta ez dago delitua berriro egiteko arriskurik. Presoek eurek argi utzi dute. Inguruabar hori beste arrazoi bat da legez ezarritako mekanismoak aplikatzeko eta erakundeak presio-talde atzerakoien bahitu ez izateko.
Bide luzea dugu egiteko. Eta zuekin batera egiten jarraitu nahi dugu, aurrera egiteko modu bakarra baita. Premiazkoa da garai hau aprobetxatzea urrats sendoak emateko, atzera-bueltarik gabe.
Euskal presoen egoerak ez digu eragozten indarkeriak kalte konponezina eragin zien eta bizitza familiarrean eta pertsonalean aldaketa sakona ekarri zien pertsonen sufrimendua ulertzea eta pertsona horiei elkartasuna adieraztea. Begirunea zor diegu, eta haien mina ulertu behar dugu. Horregatik, alderdi batzuek min eta sufrimendu hori aurkari politikoaren aurka jaurtitzeko arma gisa erabiltzearen kontra gaude.
Sektore politiko eta judizial jakin batzuek osatutako bloke oso atzerakoiaren etengabeko presioaren aurrean, garrantzitsua da euskal gehiengo sozial, politiko eta sindikala defenditzen ari garen bake, bizikidetza eta konponbidearen aldeko helburuak sozietatean hedatzea.
Ezinbestekoa denez, luzamendutan ibili gabe, hurbilketaren aldeko borrokari eustea, presoei eta haien familiei urruntasunarekin erantsitako zigorra arintzeko, SAREk berehala bideratu beharrekoan jarri nahi du indarra: presoen eskubidea den gradu-progresioa azkartu behar da.
Estatuko gehiengo politiko berriak giza eskubideen eta gizarteratzearen lehentasun etikoa onartu beharko luke, baita indarkeria gaindituta dagoen estadiotik bakean, bizikidetzan eta konponbidean oinarritutako estadiorako bidean gaudela ere. Egoera horrek alderdi guztien inplikazioa eskatzen du, baita legeriaren aplikazio normalizatua ere.
Azken batean, gakoa da legezkotasunaren, gizatasunaren eta gizarteratzearen printzipioak gailentzea, eta arbitrariotasuna eta komenientzia alde batera uztea.
Gaur egun ez dauka zentzurik politika antiterrorista nostalgiko bat aplikatzea, erreparazioz mozorrotuta. Presoen eskubideak urratzea zuzenbidezko estatu baten legezkotasun-printzipioaren aurkakoa da, eta ez dauka zerikusirik biktimei dagokien justiziarako, aitorpenerako eta erreparaziorako eskubidearekin. Horrez gainera, ez dator bat EPPK-k emandako bermearekin, indarkeria berriro ez erabiltzeko, eta eragindako mina aitortu izanarekin.
Asko eta beharrik gabe sufritu duen gizarte bat gara. Horregatik, ezinbestekoa da presoen eskubideak errespetatzea, eta zuekin konpartitu nahi ditugu elkarrizketari ekiteko ikusten ditugu bost alderdi:
Urrunketa politikaren behin betiko amaiera; gaixotasun larriak dituzten presoen etxeratzea; gradu progresioa; espetxe baimenak; eta 7/2003 lege organikoaren kudeaketa.
Azken finean, itxaropena sortzen duen garai bat dugu aurrean, baina, errealitate izan dadin, ezinbestekoa da bide horretan bultza egitea, tinko eta guztiok elkarrekin. Horretara gonbidatu nahi zaituztegu.
Egin dezagun guztion artean.
HAMAIKA TELEBISTAREN BIDEOA
Urtarrilak 9: 238 mobilizazio, 414 herrietako deialdiekin eta ordezkaritza politiko eta sindikal zabalenaren presentziarekin
24 ordu, Sare Herritarren deialdiaren baitan, berriro ere milaka eta milaka pertsona bilduko dituen eguna hasteko.
11:30ean Euskalduna Jauregian hasiko dugu gure jarduera. Eta inoiz izan dugun esparru politiko, sindikal eta sozialeko ordezkaritzarik zabalenak lagunduta egingo dugu.
17: 30ean, berriz, zehazki EHko 238 herritan mobilizatuko gara, baina guztira 414 herrik egin dute bat mobilizazio horiekin, hainbat herritarako deialdi bateratuak eginez.
Ez pandemia honek, ez eguraldiaren aurreikuspenek, ez dute gehiegi laguntzen, baina ziur gaude ditugun datuak ikusirik, aurten ere, milaka herritar batuko direla euskal presoen eskubideen urraketa amaitu eta EHra itzultzen hasteko deialdiaren baitan. Eta horrekin batera, bizikidetzaren eta bakearen alde.
Mobilizazio horiek guztiak osasun-agintarien argibide guztiak kontuan hartuta egingo dira, guztion segurtasuna bermatu dadin.
Gaurko agerraldi honen helburua euskal herritarrei azken deia egitea da eta, era berean, biharko azken antolaketa-datuak zuekin partekatzea.
Osasun segurtasuna dela eta, Euskaldunako ekitaldiaren aforoa 70 lagunentzat izango da. Bertaratuko diren alderdi politikoetako ordezkariak hurrengoak izango dira: EAJ; EH Bildu; Podemos Euskadi eta Nafarroa eta Geroa Bai. Bestalde, euskal sindikalgintza osoaren ordezkaritza izango da (ELA, LAB, UGT, CCOO, STEILAS, ESK, EHNE, ETXALDE, HIRU, CGT eta CNT). Horiekin batera, gizarte zibileko ordezkariak egongo dira: Unibertsitate, kirol, kultura eta hainbat alorretan arituak.
Kataluniako alderdiek ere bat egin dute deialdi honekin: ERC, Junts. Eta Cup. Eta baita beste hainbat pertsona esanguratsuk ere, tartean, Garaikoetxea eta Ibarretxe lehendakari ohiak, Puigdemont eta Torra Presidenteak; Torrent Kataluniako Parlamentuko Presidenteak; eta hainbat eragile, Omniun Cultural; ANC; Etxerat, etab.
Ekitaldian, Paul Riosek, Aieteko akordioen ondorioz indarkeriarik gabeko egoera sortzeko lanetan aritu denak eta Nekane Altzelaik, Ahotsak ordezkatuz, hartuko dute partea, ekitaldiari hasiera emanez. Ondoren Sareren hausnarketarekin eta mezuarekin amaituko dugu.
Ekitaldiaren aurretik 11.15etan, bertan dauden alderdi, sindikatu eta elkarteetako ordezkariek adierazpenak egin ahal izango dituzte prentsaurrean, urtero manifestazioaren hasieran egin ohi dugun moduan.
Arratsaldeko ekimenei dagokienez, esan moduan, 238 herrik izango dituzte deialdiak:
– 17 araban
– 74 Bizkaian
– 69 Gipuzkoan
– 78 Nafarroan
Ahaztu gabe, Baionan ere, ordu berean, mobilizatzen egongo direla.
Esan bezala, deialdi honetara 414 herri batu dira, horietako askok inguruko herriko mobilizaziora dei eginez.
Ekitaldi nagusia Bilbon izango da. 16:30ean hasiko da manifestazio batekin, Plaza Eliptikoan hasi eta 17: 30ean Udaletxean amaituko dena. Formatu anitzak erabiliko dira herri bakoitzean.
Udaletxean. Bilbon, 17: 15ean, azken adierazpenak egingo ditugu, eta 17.30etan hasiko den amaiera ekitaldian Amaia Goirigolzarri abokatuak eta iñaki Goirizelaia EHUko errektore ohiak hartuko dute hitza.
Azkenik, alderdi, sindikatu, erakunde eta, oro har, pertsona guztiei eskerrak eman nahi dizkiegu aldarrikapen hauei emandako babesa eta atxikimendua.
Beste batzuetan adierazi dugun bezala, Sarerentzat, oso garrantzitsua da desberdinen arteko adostasun eta akordioak lortzea, euskal presoei aplikatzen zaien salbuespenezko espetxe-politika honekin amaitu eta bizikidetzan eta konponbidean aurrera egiteko. Eta , horretarako, ezinbestekoa dela deritzogu gizarte-aktibazioa ere. Horregatik, kalera aterako gara berriro.
Ildo horretan, azken deia egin nahi diegu herritarrei, bihar 238 herri horietan egingo diren elkarretaratzeetara hurbil daitezen.
2021a konponbidearen urtea izan behar da eta guztien artean lortuko dugu.
Urtarrilaren 9ko mobilizazio garrantzitsutik bi egunera, Bake Bidean eta Saretik mezu bat helarazi nahi diogu euskal gizarteari, deialdiaren garrantziaz
Hegoaldean, 220 herri baino gehiago izango dira milaka gizon eta emakume hartuko dituztenak, euskal presoen eskubideak funtsean urratzen dituen espetxe politika hau amaitzeko lanean jarraitzeko prest daudenak.
Agintariek adierazitako osasun-segurtasun neurri guztiak zainduz egingo dugu.
Mobilizazio egun bat ere izango da, hainbat jarduerarekin. Giza kateetatik, mosaikoen eraketatik eta, batez ere, gure mugikorren bidezko argien ikuskizunetik, presoak eta erbesteratuak etxera itzultzeko bidea ireki behar dela adierazi nahi baitute.
Urtea itxaropenetik hasten da. Espetxe-politikan zerbait mugitzen da. Gerturatze batzuk gertatzen ari dira, eta hori lasaigarri bat da familia batzuentzat, preso dauden senideak bisitatzeko urteetan zehar egiten ari diren distantzia luzeak murrizten baitituzte.
Baina oraindik bide luzea dago egiteko. Horregatik, oraindik ere oso garrantzitsua da jendea kalera ateratzea. Espainia eta Frantziako gobernuei ausardia gehiago eskatzea.
Espainiako espetxeetan dauden 163 presoetatik, % 29 batez beste 600/1.100 km-ra daude, eta % 20 400/590 km-ra. Eta % 38 100/390 km artean. Eta 25 preso baino ez daude Euskal Herriko kartzeletan.
Hasi berri den urte honek izan behar du konponbidearen urtea. Hiru helburu ditugu:
Preso guztiak Euskal Herrira eta erbesteratuen itzulera.
Graduek progresioa preso guztientzat. Espainiako kartzeletan dauden 163 presoetatik 107 lehen graduan daude. Preso batzuk 30 urteko askatasun-gabetzearen ondoren ateratzen ari dira, eta lehen graduan ateratzen ari dira.
– Gaixotasun larriak dituzten preso guztiak aske uztea.
Urtarrilaren 9an, berriz ere, Espainiako eta Frantziako gobernuei mugitzeko eskatuko diegu. Egiten ari diren urrats herabeak azkarrago egin daitezela esateko. Egoera honekin amaitu behar dela, bi arrazoirengatik: legeak baimentzen duelako eta gizatasun hutsagatik.
ELKARBIZITZA ETA BAKEAREN BIDEAN…LIZARRALDEAK PRESOAK ETXERA
Jarraian idazki hau sinatzen dugun pertsonok, elkarbizitzaren zein normalizazio politikoaren bidean gure aportazio txikia egin nahi dugu. Lizarraldean sorturiko iniziatiba honek, beste hamaika herrietan ematen diren helburu berdineko iniziatibekin batera, gure jendartearen gehiengoaren sentimenduarekin bat egiten duela uste dugu.
Jendarte honek, aurrerapausoak ematen jarraitzen duela uste dugu oinarrizko printzipio demokratikoen garapenean zein oinarrizko giza eskubideen errespetuan ere. Hala ere, egungo espetxe politikari dagokion legedian, interpretazio zein aplikazio aldaketak eman behar direla ikusten dugu, beti ere elkarbizitza zein normalizazio politikorako aurrerapausoak suposatuko dituztenak. Zehazki, iraganari dagokion salbuespen
neurrien bukaera beharrezkoa da; sufrimendu zein min izugarrien adierazpenen desagerpena biziki zailtzen duelako.
Dispertsioan oinarritutako espetxe politikak ondorio latzak ekartzen ditu giza zein gizarte alorrean. Batez ere, preso diren pertsonen zein haien famili eta adiskideengan, pertsonengan.
Erauzte sozial eta familiarra, isolamenduak sortzen dituen osasun ondorioak, distantziak eragiten dituen desplazamenduek dakarten arriskua, bai zein dispertsioak familiei suposatzen dizkien koste ekonomikoak ez datoz bat zuzenbide estatu batek bermatu behar dituen giza eskubideen babesarekin, gutxiago ere egungo jendartean bizi dugun errealitatearekin, ezberdina dena politika hauek ezarri ziren garaiekin alderatuta.
Horrela, bi estatuetako instituzio zein arduradun politikoak interpelatu nahi ditugu, ahalik eta azkarren, hurrengo neurriak har ditzaten:
1. Isolamendu, urruntze eta dispertsioari bukaera ematea, preso diren pertsonekiko zein haien familiarrekiko oinarrizko eskubideen urraketa suposatzen dielako.
2. Salbuespen neurriekin bukatzea, ulertzen dugulako preso diren pertsonek haien ibilbide legal propioa egiteko oztopo nagusia direla.
3. Egungo legediaren aplikazioan, baldintzapeko askatasuna ezartzea gaixotasun larriak dituzten pertsona preso guztiei.
4. Baldintzapeko askatasuna aplikatzea haien zigorren hiru laurdenak bete dituzten pertsona preso guztiei.
5. Europar zuzenbide penalaren ildo orokorrarekin bat eginez, izkutuko bizi osoko zigorrekin bukatzea.
Bukatzeko, aurretik aipatzen diren aldarrikapenak publikoki defendatzeko konpromezua hartzen dugu, bai zein urtarrilaren 9an Estella-Lizarran eta Lodosan ospatuko diren mobilizazio ezberdinetan parte-hartzeko asmoa, “Elkarbizitza eta bakearen bidean…Lizarraldeak, presoak etxera” lelopean.
200 herri eta auzo baino gehiagotan egongo dira mobilizazioak Urtarrilaren 9an
Gaurko agerraldia urtarrileko mobilizazioari begira egingo dugun azkenetarikoa da, azken txanpan sartu baikara. Ezohikoa, ia sinesgaitza eta guztiontzat bereziki gogorra izan den urte hau amaitzear da, apenas geratzen zaizkio hiru egun eta denok desioan gara 2021. urteari hasiera emateko eta bereziki, urte berri honek egungo egoera aldaketa ekartzeko. Baita euskal preso eta senideak ere.
Guk urte berri honi, urtero egiten dugun eran emango diogu hasiera; kalean. 2021. urte honetan ordea, Bilboko kaleak ez ezik beste 216 kale beteko ditugu aldarriz, itxaropenez, eta aldaketa gogoz. 216 herritan, egun berean, ordu berean eta irakurketa beraren baitan antolatutako ekimen parte hartzaile eta handienetakoa izango da, beraz, aurtengo urtarrilean Sarek antolatutako mobilizazio erraldoia. Horrez gain, urtarrilaren 9an goizeko 11.30etan Bilboko Euskaldunan alor sindikal, sozial eta politikoko ordezkariak batuko dituen ekitaldia antolatzen ari gara. Azken urte eta hilabeteetan lau eremu hauetan agertutako adostasunak eta elkarbizitzaren alde emandako urratsak balioan jarri eta bide hau batera egiten jarraitzeko mezua luzatu asmo duen ekitaldia izango da, ordezkaritza zabala batu asmo duena. Izan ere, Sarerentzat kalean herritar anitzek erakusten duten aktibazio eta aldaketa nahi hori bezalaxe, sindikalgintzan, eragileen aldetik, alor politikoan edota instituzionalean lortutako adostasunak berebiziko garrantzia baitute. Guztiok gara giltzarri konponbiderako. Guztiok gara bidea.
Arratsaldean berriz herrien txanda izango da. Anitzak izango dira herrietan aurrera eramango diren mobilizazioak; giza-kateak, mosaikoak, manifestazioak, ekitaldi musikatuak… aniztasuna ez baita falta izaten sekula urtarrileko mobilizazio berezi honetan. Guztiek ordea ekimen bateratu bat eramango dugu aurrera; “argiztatutako bidea”, hau da, mugikorreko argiak baliatuz osatutako argazkia. Berau izango da gure sareetan jaso eta zabalduko dugun irudia, edo hobe esanda, gure sareetan zabalduko ditugun 216 irudi bateratuak. Herri guztiak eta bertan batutako pertsona guztiak bat egingo dugun une berezia izango da, eta baita, iparraldeko kideekin bat egingo dugun unea ere, Baionan ere argiztatuko baitute bidea.
Bi aldarri nagusi gailenduko dira aurtengo mobilizazioetan;
- Batetik, urruntze politikarekin behingoz amaitzea. Aldaketa batzuk ematen hasiak diren arren, oraindik ere, ez da benetako hauturik egin urruntze politikarekin amaitzeko. Euskal presoek Euskal Herriko espetxeetan egoteko eskubide osoa dute, legeak hala jasota. Ondorioz, aurtengo urtarrilean ere, aldarri hau lehen lerroan ezarri dugu, senideei orokorrean eta bereziki haurrei eta nagusienengan duen eragin zigortzailea ahaztu ezinean.
- Bestetik, euskal presoei sistematikoki ukatu izan zaien eta etxerako bidea ahalbidetzeko behar beharrezkoa den gradu progresioa ezartzearen eskakizuna. Izan ere, Oraindik 107 dira lehen graduan jarraitzen duten presoak, eskubide ugari murrizten zaizkielarik.
Horregatik, datorren 2021. urte berria, salbuespenezko espetxe politikaren aldaketaren urtea izatea eskatuko dugu herriz herri. Ezinbesteko baldintza baita konponbidearen bidean eta elkarbizitzaren bidean aurrera egiten jarraitzeko. Eta horretarako, gu guztion aktibazioa eta kalean aldarri hau zabaltzea ere behar beharrezkoa dugu. Horregatik jendarte osoari dei egiten diogu, mobilizazioetan parte hartu eta ibiltzen hasiak garen bidearen parte izateko.
Urtarrilaren 9an, Pirinioen bi aldeetan, mobilizatzeko deia egin dute Bake artisauak, Bake bideak eta SAREk
Euskal presoek mugaren bi aldeetan bizi duten eskubideen urraketa desagerraraztea.
Horrek elkartzen gaitu, iritzi publikoari helarazteko bakearen, elkarbizitzaren eta konponbidearen alde lan egiten jarraitzeko, guztiok batera, dugun konpromisoa.
Horregatik, aurten ere, Pirinioen bi aldeetan, euskal herritarrak berriro elkartuko dira helburu horiek aldarrikatzeko. Urtarrilaren 9an izango da, 17:30ean.
Onartu behar dugu azken hilabeteetan inguruabar itxaropentsuak ikusi eta bizi izan ditugula, Espainian zerbait mugitzen ari baita presoak hurbilago dauden espetxeetara aldatuta, hurbilketa mugatuak badira ere.
Frantziarekin, blokeo inportante baten aurrean topo egin dugu azken urte honetan. Gehiengo politiko eta sozialaren aldarria eta borondateari uko eginez, iraganari kateatuz, bide juridikoak deuseztatzeko apustua egin zuen fiskaltzak.
Fase mobilizatzaile berri baten beharra, partekatu eta gauzatzeko apustua egitera eraman gintuen Ipar Euskal Herrian. Erabat ilundua zegoen tunelari, argitasuna emateko.
Xistor Haramboure-en baldintzapeko askatasunarekin, 2020. urtea itxaropen-izpi batekin bukatzen da. Argi hauskorra, baina etorkizun handikoa egin nahi duguna…
Hegoaldean, hurbilketak izan ditugu ia astero, baina salatu behar dugu gehienak ez direla izan Euskal Herriko espetxeetara eta oraindik ere etxetik ehunka kilometrora daudela.
Beraz, ez gaude urruntze-politikaren amaieran. Familia batzuen egoera arindu da, kilometro gutxiago egin behar baitituzte senide presoa bisitatzeko, baina ezin dugu normalizatutzat jo normalizatuta ez dagoen egoera.
Urruntze-politikaren amaiera egitate bat izango da preso guztiak Euskal Herrian daudenean.
Haien eskubideen urraketa amaitutzat jo ahal izango dugu etxerako bidea hasteko aukera mugatzen ez zaienean, eta, horretarako, gradu-progresioa aplikatu behar zaie.
Eskubideen urraketa amaitutzat jo ahal izango dugu gaixotasun larriak dituzten presoak espetxetik ateratzen dituztenean. Eta adinekoak aske uzten dituztenean.
Baina, zoritxarrez, errealitate hori urrun dago oraindik.
Mobilizatzen jarraitu behar dugu. Ozen eskatu behar dugu egoera hau aldatzeko. Izan ere:
-107 preso lehen graduan daude oraindik, hau da: %57
– 70 preso bigarren graduan : %37
– Eta 9 preso baino ez hirugarren graduan: %6
Halaber, pandemiaren ondorioz, azken 9 hilabete hauetan, 80 neska-mutikok baino gehiagok ez dute aukera izan preso dauden ama, aita edo biak besarkatzeko. Eta bidaiatzeko aukera izan badute, 1.000 kilometrotik gora egin behar izan dituzte.
Normalizazioa berandutzen ari da. Urte asko dira euskal presoei salbuespen-erregimena aplikatzen zaiela.
Espainiako eta Frantziako gobernuei eskatzen diegu epe hauek gehiago ez luzatzeko. Haien legedia aplikatzeko eta gizatasunez jokatzeko.
Eta politikan, epaitegietan eta komunikabideetan dihardutenei eskatzen diegu ez dezatela erabili indarkeria gaur egun errealitate balitz bezala.
Bakea, normalizazioa eta konponbidea lortzeko oztopo nagusienak iraganean bizi den eta edozein legezkotasun-printzipio bere komenientziaren arabera urratzen duen bloke atzerakoi horrek sortzen ditu.
Osoki mobilizaturik eta erne egon arren, blokeo politikoak etapa berri bati emango diola tokia sinetsi nahi dugu eta gatazkaren ondorioak behin betiko konpontzeko aurrera eginen dela.
Borroka armatuaren bukaera eta hamar urtera, ETA desarmatu eta desegin ondoren, Euskal Herriak ezagutu dituen aurrera pausu atzeraezinak ezagutu eta baliozkotzeko garaia da… Bada garaia gizarte anitza eta konprometitua kontuan hartzeko, bilakaera horren berme delako…
Elkar bizitzarako bidean, zenbat eta denbora gehiago eman, orduan eta bateraezinagoa da presondegiaren nozioa bera bakerako bidearekin. Baldintzapeko askatasunekin eta asmatu beharreko beste mekanismo batzuekin, lehenbailehen, presoen auzia behin betiko konpontzera jo beharko da.
Hori guztia dela eta. Bakea aldarrikatzeko. Bizikidetza eta konponbidea aldarrikatzeko, kalera aterako gara Hego eta Ipar Euskal Herrian, urtarrilaren 9an, 17:30ean.
????? ????? ???? ???? «? €=???» ?????????? #Urtarrilak9 ???????? ???? ?????! http://sare.eus/2euro2m2/
Deialdia egiten dugu datorren abenduaren 26ean Martuteneko espetxetik Loiolara egingo den Kalejiran parte hartzera
Covid19 + urrunketa = umezurtz, hori da oraintxe bertan motxiladun umeen errealitatea. urte luzez haur eta nerabe askok bidai amaigabeak egitera behartuak izan dira haien aita, ama edo biei muxu bat eman ahal izateko; aurten ordea bizi izan dugu pandemiaren eraginez, oztopo berri bat agertu da motxiladun umeen eta haien guraso presoen arteko harremanean.
Oraintxe bertan espetxean gurasoren bat edo biak dituzten 18 urtetik beherako 86 haur daude eta 18 urtetik gorako hainbat gazte daude, eta batzuek 9 hilabete luze daramatzate haien gurasoak besarkatu gabe; haien ahotsa entzun dezakete dei baten bitartez baina ezin dituzte ikusi, ezin dituzte ukitu, ezin dute haiekin jolastu eta ezin diete muxurik eman; guzti honek haur baten garapenean izan ditzakeen ondorio guztiekin.
Egoera hau onartezina da, Giza Eskubideen Europako Auzitegiak berresten duenez, guraso espetxeratuak dituzten haurrek gainerako seme-alabek dituzten eskubide berberak dituzte, gurasoen konpainiaz gozatzea funtsezko elementua baita familia-bizitzan, eta, horregatik, espetxe-agintariek presoei hurbileko familiarekin harremanetan egoteko aukerak ematea familia-bizitzarekiko errespeturako eskubidea bermatzeko funtsezkoa da; baina motxiladun umeen eskubideak behin eta berriz urratuak izaten dira.
Euskal presoak Covid19aren eraginez inoiz baino isolatuago daude, egiten ari zaien eskubide urraketa are bortitzagoa da eta haien etxetik gertuen dagoen espetxean egotea dagokie, horregatik aldarrikatu nahi dugu motxiladun umeak haien aita, ama edo biak bixitatzera joateko bidaia patinetez egiteko eskubidea dutela. Hori izango delako etxetik gertu daudenaren seinale. Urte luzez eginiko kilometroak behingoz bukatuko direnaren seinale.
Gainera guraso presoek, preso izateagatik ez diote guraso izateari uzten, eta salbuespenezko espetxe politikak zigor gehiagotu hau ere ezartzen die. Ezin dute haien seme-alabekin harreman normalizatua mantendu, hilabetean behin ikusten dituztelako eta ez dute haien egunerokotasuna ezagutzen; laburbilduz, ezin dute guraso papera gauzatu haien seme-alabengandik hain urrun egonda eta erregimen itxian egonda. Legeak, eta legea aplikatzeko praktikak, erakutsi du preso egonda ere badaudela guraso izaten jarraitzeko aukerak, baimen bereziak, pultsera telematikoak… aukerak egon badaude eta horiek aplikatu behar zaizkie lehen-bailen guraso preso hauei; izan ere, euskal preso gehienak lehen graduan daude oraindik ere, hau da erregimen gogorrenean. Aplikatzen zaien salbuespen legediagatik ez balitz, motxiladun haurrez ez lukete guraso presoaren oraingo ausentzia handi hori izango. Izan ere, guraso preso gehienak egoera erabat desberdinean leudeke: tarteka baimenei esker etxean, 3/4ak beteta dituztelako baldintzapeko askatasunean, edo 3.graduan espetxera lotara bakarrik joanez.
Azkenik, ezin ditugu ahaztu espetxean bizi diren motxiladun umeak, haien egoera bereziki larria baita. Aranjuezeko espetxeetan daude Izadi eta Irati. 9 hilabete daramate haien senideak eta gertukoak aurrez-aurre ikusi gabe. 9 hilabete daramate kalera irten gabe, lehendik lortutako egokitzapenean atzera pausu bat suposatzen duelarik. Eta gogorrena dena, hilabete luzez haien aita ikusi gabe egon dira, ondoko moduluan dagoen arren. Haur hauek ez daude preso baina ez dute haien herria ezagutzen urrun dagoen espetxean daudelako. Haien inguruan egoteko eta haien lagunak ezagutzeko eskubidea dute, haien senideen ondoan eta bi gurasoekin batera, horretarako ezinbestekoa da Euskal Herrian familia moduluak egotea, haur hauen eskubideak errespetatu ahal izateko.
Nahiko da! Eta guzti hau aldarrikatzeko, deialdia egiten dugu datorren abenduaren 26ean Martuteneko espetxetik Loiolara egingo den Kalejiran parte hartzera, besteak beste bertan egongo da Porrotx, gurekin egongo dira Janitz eta Xua motxiladun umeak izandakoak ere kantatzen, eta haurrei patinetean etortzeko deia egiten diegu! Eskerrik Asko
Berriozartik, Iruñeko espetxera “Iluntasunari etxerako argia” lelopean mobilizazioa egin du SAREk
Berriz ere mobilizatu gara. Espetxe honen magalean bukatu nahi izan dugu gaurko manifestazioa. Elkartasun eta maitasun keinu bat lehenik, horma horien atzean dauden preso guztiei, eta bide batez, espainiar zein frantziar espetxetan diren ehundaka euskal herritarrei ere gure elkartasuna eta maitasuna.
Espetxe honek adierazten digun sentsazio iluna, espetxe guztiek sortzen diguten sentsazio bera, espetxe politika krudel honek sortzen duen sufrimendu ilun hori, urrunketaren gordintasun ilun hori, aita, ama edo biak espetxean dituen umearen iluntasun hori, larriki gaixorik den presoaren egoera ilun hori, espetxe urteak preso eta senideen bizkarrean pilatzen ari den zama gogor eta ilun hori, …
Denek adierazten digute oraindik zenbat sufritzen ari den herri honetan. Iluntasun guzti horiek adierazten digute itxi gabeko zauriak zabalik dituela herri honek.
Baina gaurko ekimen honetan argiztatu nahi izan dugu iluntasun hori. Urratsak ematea posible dela sinetsita gaude, ari dira urratsak ematen. Agian ez guk nahi ditugun erritmoan, baina bai, azken astetan ikusten ari da mugimenduak badirela. Ez dira nahikoak borondate politiko garbi bat adierazten ez duten bitartean. Argi adierazi nahi dugu ematen ari diren mugimendu horiek ez dutela urrunketa politikarekin amaitzen. Urrunketa politikarekin amaitzea preso guztiak haien jaiolekutik gertuen dagoen espetxean egotea da, eta gaur gaurkoz hori oso kasu gutxitan ematen ari da.
Baina sinestu dezagun presoen korapiloa askatzeko momentua dela eta bultza dezagun elkarrekin norabide horretan. Eta lehenengo urrats bezala, hori eman behar da: Urrunketarekin amaitu eta euskal presoei aplikatzen zaien salbuespenezko legedia bertan behera uztea.
Jakina! Hor ez da amaituko gure borroka. Preso eta iheslari guztiak etxeratzea delako gure helmuga. Preso eta iheslaririk gabeko herri bat delako amesten duguna.
Gaur gaurkoz, Ipar eta Hego Euskal Herriko jendartearen gehiengo oso zabalak presoen etxeratzea elkarbizitza demokratikorako beharrezkoa eta onuragarria dela deritzo. Guztiz marjinalak dira gatazkaren logika betikotu nahi duten sektoreak. Gaur da eguna zeinean jendartean hain errotuta dagoen borondate honek oztopoz beterik zegoen bidean argiz beteriko bidezidorra irekitzea lortu duen.
Orain, etxerako bidean iluntasunari irabazi diogun argitasun eremu hori guztiz zabaltzeko momentua da; Etxerako bidea bidezidorra izatetik lau karriletako autopista izatera pasa dadin.
Bitartean, gaur bezala, iluntasun guzti horiek argiztatzen jarraitu behar dugu. Kaletik eta aktibaziotik, herri eta auzoetan egiten diren dinamiketatik, ikastetxetatik, lantokietatik, instituzioetatik, … urtarrilaren 9an Euskal Herriko herri eta auzoetan eginen diren ehundaka mobilizazioak dira gure hurrengo erronka. Preso eta iheslariak etxeratzeko bidearen parte izan nahi dugun herritar guztion zita garrantzitsua. Zatoz gurekin, Izan Bidea, preso, iheslari eta deportatuak ETXERA!
“2€=2m2” kanpaina ekonomikoa martxan jarri dugu
Guztiok dakizuen moduan, ez da urte erraza izaten ari inorentzat. Etxean itxita egotea egokitu zaigu, gure senideengandik urrun, hauekin pantaila atzean edo distantzia bat mantenduz komunikatu behar izan gara eta musuak, laztanak eta besarkadak debekatu zaizkigu. Hau gutxi balitz, ekonomikoki ere urte gogorra izaten ari da.
Urtea amaitzen ari den honetan, guztiok gaude urte berri eta hobe bat hasteko desioan, hoberako izango denaren esperantza eta gogoz. Baita gu ere. Izan ere, aipatutako egoera gogor hori are gogorragoa izaten ari da, jada, guk aurten bizi izan duguna aurrez bizi zuten preso eta iheslarien senideentzat. Distantzia eta senideak ikusteko ezintasunei, pandemiak ekarritako muga are zorrotzagoek bereziki latza egin baitute 2020. urtea.
Guretzat, urte hasiera beti izaten da berezia eta baita esperantzagarria ere. Urtero, urtarrilean, milaka pertsona batzen gara Bilbon, salbuespeneko espetxe politikarekin amaitu eta etxeratze prozesuaren, elkarbizitzaren eta bakearen aldeko aldarria zabaltzeko. Ideia, atxikipen eta bizipen anitzak dituzten pertsonak mezu beraren baitan batzeak urtea indarrez hasteko bultzada eman ohi digu. Baina baita bertan batzen garen milaka pertsona guzti horiek egiten duten ekarpen ekonomikoak ere.
Bai, hala da, Sare Herritarrak urtean zehar preso eta iheslarien etxeratze prozesuaren alde eta, baita, elkarbizitzaren alde egiten duen jarduna bizirik mantentzeko Bilbon batzen garen bertako zein kanpoko herritarrok egiten dugun ekarpen ekonomikoa ezinbestekoa izaten da. Kalean gizarte aktibazioa bultzatzeko, alderdi, sindikatu, eragile sozial eta instituzionalekin egiten den lana egiten jarraitu ahal izateko, bizipen ezberdinak dituzten senide, biktima eta bestelako pertsonekin harremanak garatu ahal izateko, konferentzia, topaketa, bideo informatibo, mobilizazio zein bestelako ekimen oro aurrera ateratzeko, gustatu ala ez, diru-laguntza behar beharrezkoa baita.
Aurten, dakizuen moduan, ezin gara Bilbon elkartu eta ondorioz, bertan jasotzen dugun diru-ekarpen masiboa ere ezingo dugu jaso. Honek, kinka larrian kokatzen gaitu, esan bezala, lanean jarraitzeko ezinbesteko ekarpena baita Bilbon egiten duzuena. Aurrera egin aurretik, eskerrak eman nahi dizkizuegu, urtez urte Bilbora etorri eta zuen borondatez egindako ekarpen guzti horiengatik, zuek, herritarrak, izan baitzarete dinamika guzti honen sostengua. Milesker.
Gauzak hala, aurten egoera berezi honetan ospatuko dugun urtarrileko mobilizazioari begira, ekarpen ekonomiko eta sinbolikoa egiteko kanpaina xume bat jarri dugu abian, bi helburu izango dituena:
• Batetik, esan bezala, Bilbon jaso ohi dugun laguntza jaso ahal izatea, bertan egin ohi dugun ekarpena, herriz herri edota online eginez.
• Bestetik, bizi dugun egoera ezohiko honek ekarritako murrizketa eta zailtasunak medio, Bilbora atxikitzen ziren hainbat eta hainbat herritarrek euren parte hartze sinbolikoa bermatu dezaten. Izan ere, badira pertsona ugari, Euskal Herritik kanpo daudelako, gaixo edo konfinatuak daudelako edota arrisku maila altukoak direlako, urtarrilaren 9an mobilizazioan parte hartu ezin izango dutenak, baina euren atxikimendua eman nahiko dutenak. Haiei begira ere osatu dugu kanpaina hau, erosketa sinboliko baten bidez, euren parte hartzeko nahia jasoa gera dadin, eta presentziaz egin ezineko ekarpen hori, modu sinboliko honetan egina gera dadin, presentziala bezain garrantzitsua baita.
Helburuak hauek izanda, “2€=2m2” kanpaina abiatuko dugu, herriz herri egingo diren mobilizazioetan egingo dugun kale okupazioari aintzat hartuta, gutako bakoitzak gure herriko plazan okupatuko dugun m2-ari erreferentzia eginez. Esan bezala, erosketa sinbolikoa da, diru-laguntza batu eta bertaratu ezin direnen m2 sinboliko hori kontabilizatu dadin, bertan izango balira moduan. M2 sinboliko hori eskuratu eta ekarpena egiteko sare.eus/2euro2m2/web orrialdean online sistema ezarriko dugu eta mobilizazioak garatuko diren herrietan ere, bilketa egiteko sistemak ezarriko dira, leku batzuetan aurrez, beste batzuetan egun bertan (urtarrilaren 9an).
Honez gain, gogorarazi nahi dugu ere, Sareren jarduna modu jarraituan babesteko Bazkide egiteko aukera ere eskuragarri dagoela, hileroko ekarpena eginez. Ekarpen hau oso baliotsua da gure eguneroko jardunaren sostengu iraunkorra izateko. Horregatik, gaurko agerraldi hau ere probestu nahi dugu dei egiteko herritarrei bazkidetza egitera. Bazkide egiteko zure herriko Sareko taldearekin harremanetan jarri edota Sare.eus web orrian erregistratu zaitezke.
Mobilizazio ezberdinak egingo ditu abenduan SAREk Hego Euskal Herriko 4 hiriburuetan
Gaurko agerraldian, Araba, Bizkaia, Gipuzkoa eta Nafarroako kideak batu gara, iaz egin genuen moduan, aurten ere, Gabonen testuinguruan, hiriburuetan antolatu ditugun mobilizazioen berri eman eta bertaratzeko deia egiteko.
Duela ia hilabete egin genuen publiko aurtengo urtarrileko mobilizazioa. Bertan, bizi dugun egoera dela, eta Bilbon bildu ohi garen pertsona kopurua masiboa dela eta, herriz herri eta auzoz auzo mobilizatzeko deia egin genuen. Agerraldi horretan, “bidea gara” lelopean, herri-aktibazioaren garrantzia azpimarratu genuen:
– Batetik, bizi dugun egoerak espetxean diren pertsonengan eta euren senideengan izaten ari den eragin larria dela eta. Horren adibide da aita, ama edo biak espetxean dituzten hainbat eta hainbat motxiladun haur bizitzen ari diren egoera, umezurtz daudelarik gurasoak ikusi eta besarkatu gabe jada 9 hilabetetik gora baitaramatzate. Edota, Ibon Fernandez Iradiren kasua, larriki gaixo egon arren espetxean mantentzearen ondorioz, Covid-19ak kutsatua izan delarik, bere bizia ekidin zitekeen arrisku baten aurrean kokatuz. Zer esanik ez, urruntze politikari Covid-19a gehitzean, gaixotasun honen aurrean zaurgarriak diren senideek bizi duten egoerari dagokionez, bidaiak egin eta senideak ikusi ezinik daudelarik. Adibide soilak dira, beste hainbeste egoera mingarri sortu baititu salbuespeneko espetxe-politika honi pandemia egoera gehitu zaionean.
– Bestetik, behin eta berriro errepikatu dugun moduan, egun lortutako adostasun eta babes politiko, instituzional, sindikal eta sozialak eta bai frantziar estatuaren partetik, baita espainiar estatuaren partetik, txikiak eta ez orokortuak izan arren, ematen ari diren urratsek ireki duten aukera eta egoera berria probestu eta bultzatzeko beharra. Presoen egoerari aterabidea eman eta salbuespen legedia bertan behera geratu dadin, ezinbestekoa baiteritzogu gutako bakoitzaren ekarpenari.
Hori hala, urtarrilaren 9ra itxaron gabe, gabonetan ere kaleak aldarriz bete nahi ditugu. Gure senideekin elkartzeko aukera kolokan dagoen gabonen testuinguru honetan, ezin ahantzi baitezakegu urte luzeetan gure herrikide askok euren senideengandik urrun igaro behar izan dituztela data berezi hauek, aulki hutsez inguratuta, ehudaka edota milatik gora kilometrok bereizita, bidaia luzeak eta ospakizunak bateraezinak baitira.
Horregatik, lau hiriburuetan mobilizazioak antolatu ditugu abendu honetan: Iruñean, Bilbon abenduaren 19an, Gasteizen abenduaren 24ean eta Donostian eta Basaurin, berriz, abenduaren 26an. Eta mobilizazio hauek lau aldarri nagusiren baitan egingo ditugu;
– motxiladun haurrak gurasoekin egon behar dutela aldarrikatuko dugu
– etxeratze prozesua ahalbidetzen duen gradu-progresioa preso guztiei aplikatu behar zaiela aldarrikatuko dugu
– urruntze politikarekin behin betiko amaitu behar dela aldarrikatuko dugu
– eta larriki gaixo diren presoak etxean egon behar dutela aldarrikatuko dugu
Dei egiten dizuegu, beraz, guztiei datorren abenduaren 19an eta 26an egingo diren mobilizazioetan parte hartzera. Guztion bultzadaz soilik lortuko baitugu auzi honi aterabidea ematea eta elkarbizitzaren bidean urratsak egitea.
Izan zaitez zu ere bidearen parte.
DEIALDIAK:
abenduak 19 – Nafarroa – Iruñea – Espetxera martxa, 17.30ean, Berriozarretik (Euskal Herria plaza) “iluntasunari etxerako argia” lelopean
abenduak 19 – Bizkaia – Bilbo (Arriaga) – 19.00 – Mobilizazioa “bidea gara” lelopean
abenduak 24 – Araba – Gasteiz – 19:00 – Ahateen iturria plazatxoa
abendua 26 – Bizkaia – Basauriko anbulategitik espetxera ibilaldia.
abenduak 26 – Donostia – 11.00 – Martuteneko espetxetik irtenda Loiolaraino, motxiladun haurren gaia landuko duen mobilizazioa “urrunketa + covid 19 = umezurtz” lelopean