Berriki Jaiki Hadi mediku elkarteak jakinarazi duenez, osasun ikuspegitik begiratuta gaitz larriak eta sendaezinak dituzten euskal presoak 21 dira: Tartean dago patologia larriak dituen eta adin nagusikoa den Jon Gurutz Maiza Artola herritarra.

Hau da momentu honetan Jon Gurutzen egoera.

• 68 urte ditu.

• Gatazkaren ondorioz 41 urte daramatza herritik urrun.

• 2007an Frantzian atxilotua. Ia 12 urte daramatza beraz, espetxean.

• Estatu Frantziarrean oraindik kondena luzea du.

• Hiru estradizio eskaera eta euro agindu bat ere badu bere kontra.

• 12 urte hauetan hiru espetxe ezagutu ditu.

• Momentu honetan Lannemzango espetxean dago, herritik 300km-tara

• Jon Gurutzek gaitz ugari ditu: ikusmen zorroztasunaren galera, ezkerreko begiko erretina-askatzea, berriki, eta eskuineko begiaren galera haurtzarotik; diabetesa, dislipemia; hipertentsioa eta fibrilazio aurikularra.

• Patologia horiek eta duen adina ikusita, Igorrek esan bezala, Jaiki Hadi mediku elkarteak gaitz larri eta sendaezinak dituzten euskal presoen zerrendan sartu berri du.

Jon Gurutzen egoeraz jabetuta lan talde bat jarri dugu martxan, eta hortaz, Jon Gurutzen askatasuna eskatzeko dinamika da aurkeztu nahi duguna. Jon Gurutzen egoeraren berri eman eta herriko eragile eta norbanakoak dinamika honen inguruan aktibatzea ditu helburu, aldarrikapen garbi batekin: konponbidean urratsak emateak euskal presoen korapiloa askatzea ekarri behar du eta bide horretan gaixotasun sendaezinak dituzten euskal presoen etxeratzea ezinbestekoa da. 21 preso horiek kalean egon behar dute. Pertsona hauen osasunarekin eta sufrimenduarekin bestelako kalkuluak egitea ankerkeria hutsa besterik ez da.

Konponbidean, giza eskubideen errespetuan eta elkarbizitzan urratsak emateko guztiok behar dugu batera bultza eta norabide horretan “Orain Jon Gurutz, gaixo dauden presoak etxera” dinamikaren aurkezpen honekin, herritarrak hemendik aurrera eginen diren ekimen ezberdinetan parte hartzera gonbidatu nahi ditugu.

Aldez aurretik eskerrik asko!!!

DENOK BATERA PRESOAK ETXERA!

Azken denboran, alde desberdinetatik bakea lortu ahal izateko pausuak ematen joan gara guztion artean. Batzuk lortu ditugu, baina ezin esan dezakegu bidea amaituta dagoenik. Gaur hemen, jendarte oso baten eskaera izango den aldarri bat kalean izateko deialdia luzatu nahi dugu. Orain arte, bakoitza bere lanetan burubelarri egon da, baina guztiok konponbiderako eta bakerako konpromisoak pilatuz eman dugu gure denbora gehiena.

Horregatik, guztiok elkartzeko garaia dela uste dugu, guztiok elkarrekin lan egiteko, gure beharretatik haratago, jendarte oso baten beharra den pausua eraikitzeko garaia da. Guztiok elkarrekin bi estatuei, bai Frantsesari zein Espainiarrari, ORAIN PRESOen garaia dela esateko unea da, horregatik, datorren abenduaren 31an arratsaldeko 18:30tan ORAIN PRESOAK lelopean manifestazio bat antolatuko dugu, Villabonatik Zizurkilera.

Hainbat lagun bilduko gara, Madril eta Parisi esateko bake justu eta iraunkor baten baldintzak ez direla oraindik bete. Esanen diegu prozesua ez dela bukatu gatazka armatuaren amaierarekin. Armagabetzea eta ETAren disoluzioaren ondotik, orain presoen aldia izan behar dela oroitaraziko dugu. “BAKEGINTZA ETA ELKAR BIZITZAREN BIDEAN: ORAIN PRESOAK!”: horra Euskal Herriak, bere aniztasunean, nahi eta behar duen bide orria, bi Estatuei berriro eskatuko zaiena. Esango dugu bakearen bidea alde guztien eginkizuna dela: jendartearena bere aniztasunean, elkarteena, instituzio politiko zein instituzionalena eta noski estatuena. Aktore guztien eginkizuna da, eta naiz eta giltza nagusia Estatuen esku egon, gizarte zibilak ere badu egoera aldatzeko bere eginkizuna. Presoen alde, ORAIN, egin behar dira urratsak: prozesuaren abiadura aldatu beharra dago. Urgentziazko garaian sartuak gara! Presoen auzia konpontzeko unea etorria da! Salbuespen neurriak kendu behar dira, giza eskubide arruntak errespetatzea delako, gaurko egoera politiko berriak eskatzen duelako, eta bake orokor eta integral baten oinarria delako! Eta bihar, marko juridiko berri bat beharko dugu, bake prozesuari egokitua.

Orain arte egin diren alde bakarreko urratsek eskatzen dute erantzuna bakearen dinamika elikatzeko. Gaur eman behar diren pausoak ez emateak balioa kentzen ahal diete atzo egin ziren urratsei… Ezinbestezkoa da konfirmatzea orain arte egin dena, egin behar zela eta ona zela bakearentzat! Bidea, hortik doa. Eta hortik urratu behar dugu iraganetik etorkizunerako trantsizio hori…

Iraganaz ezer baztertu eta ahaztu gabe, egin behar dugu bidea. Indarkeria guztien biktima guztiei zor diegun egia, errespetua eta errekonozimendua. Zor diegu iragana ez errepikatzea, eta, horretarako lan egitea, edozein izanik ere gure arteko ezadostasunak.

Aspaldiko urteetan posible izan ez zen elkar bizitza demokratikoa, azkenean posible ikusten da gure Herrian! Orain arte batu ahal izan ez garenen ariketa kolektiboa izanen da!

Eginbide horrekin, esperantza horrekin, zorroztasun horrekin, guzientzat ona izanen den bakea eraikiko dugu. Egun bakoitzak kontatzen du. Bakoitzaren inplikazioa beharrezkoa da.

Elkar bizitzarako prozesu horretan, ORAIN, PRESOEN etapa izan behar da!
Bakearekin guztiak irabazle baikara: Egin dezagun denak irabazle izanen diren bakea!

Dagoeneko inork ezin uka dezake: konponbiderako, elkarbizitzarako eta bakerako unea da. Pasa den maiatzaren 4an bizitako egun historikoaren ostean, parez pare ireki zaigu hainbeste sufrimendu sortarazi duen ziklo luze honi amaiera emateko aukera, elkarrekin lan eginez, elkarri begiratuz, elkarri entzunez, ditugun adostasunei lehentasuna emanez eta elkarrekin bidea eginez.

Etorkizunari begira jarri nahi dugu, eta horretarako iraganetik datozen oinaze eta min guztiak sendatzea ezinbestekoa da. Bide honetan izan diren eta diren biktima guztiek merezi dute egia, memoria eta erreparazioa. Norabide horretan sakondu behar dugu. Herritar gisa, guztioi dagokigu ardura hau geure egitea, guztiok merezi baitugu elkarbizitzan eta bakean oinarritutako jendarte batean bizitzea.

Oraindik bada, ordea, sufrimendua sortzen jarraitzen duen auzi bat, askatu beharreko korapilo bat. 269 euskal preso daude euren senideengandik ehunka edo milaka kilometrora urrunduak. Espetxean dauden pertsona hauek euren eskubideen jabe izan arren, oraindik ere salbuespen- neurriak ezartzen zaizkie, Espainiako zein Europako legedien aurka doazenak, eta, presoa ez ezik, senideak, bereziki haurrak eta adin nagusiko pertsonak ere zigortzen dituztenak.

Bakean eta adiskidetuta bizi den jendarte batekin amesten dugunok giza eskubideen errespetuak batzen gaitu. Jakin badakigu adiskidetzea prozesu konplexu bezain beharrezkoa dela, urratsez urrats eraikitzen joango dena. Zentzu honetan, egungo espetxe-politika aldatzea ezinbestekotzat jotzen dugu, eta horretarako behar beharrezkoa da guztion bultzada eta konpromisoa.

Lau lehentasun hauek dira, bereziki, lehen bait lehen konpondu beharrekoak:

Urruntzea. Asteburu oroz ehunka senide ehunka kilometro egitera behartzen dituena.

Larriki gaixo dauden presoak. Egun gutxiko bizia geratu aurretik, gaixorik dauden presoek behar bezala artatzeko eskubidea dute, hemen eta orain.

Europako Legediak dioen moduan, bi estatutako zigorren batuketaren aplikazioa.

Lehen Graduen aldaketa. Euskal presoek, lehen graduan betetzen dute zigorraren %100, eta hori legearen kontra doa.

Espetxe-politika hau iraganean kateatuta dago eta ez-ohiko lege batean oinarritzen da. Guk etorkizunera begira jartzeko garaia dela uste dugu. Gure ondorengoentzat guri aurrekoek utzi zigutena baino etorkizun hobea eraikitzeko aukera dugu esku artean. ETA desagertu den honetan, ez dugu sufrimendu gehiago sortzen duen politikarik nahi.

Korapiloak askatzeko unea da, elkarbizitzarako unea. Urteetan sortutako gizarte-arrakalak elkarrekin sendatzeko unea. Batu ezin izan garenok batzeko unea da. Orain presoen auzia konpontzeko unea da.

Gaur hemen batu garenok ORAIN PRESOAK dinamikari babesa ematen diogun Ezkerraldeko herritarrak gara. Guztioi dei egiten dizuegu, gure ametsarekin bat egiten baduzue, hurrengo asteetan antolatu diren mobilizazioetan parte hartzeko. Lehena hemen bertan izango da, Sestaon, irailaren 29an, larunbata, 13:30ean Kasko plazatik abiatuta. Halaber, urriaren 20an Donostiako kaleak txiki uztera animatzen zaituztegu.

>>Orain Ezkerraldea sustatzaileak

Azken hilabeteetan berri ezberdinak entzun eta irakurri ditugu Kepa Arronategi gernikar presoaren harira, eta, gaur, Zuerara (Aragoi, Euskal Herritik 350 km-ra) eraman dutela jakin berri dugu.

Udan zehar Almeriatik (Andaluzia, Euskal Herritik 1000 km-ra) Zaballako (Araba) espetxera ekarriko zutela iragartzen zuten notiziak filtratu ziren hainbat komunikabidetan. Gaixotasun larri baten ondorioz –patologia psikotikoa pairatzen du– , eta egungo espainiar gobernu zentralak espetxe-politika ezberdin bat martxan jartzeko ustezko borondatearen baitan, lehen urrats gisa kokaturik zegoelako.

Egoera honen aurrean, SARE Gernika-Lumok zera adierazi nahi du:

1.- Ez da bidezkoa, ezta onargarria ere, Kepa Arronategi eta bere senide eta inguru hurbilarekin egin dutena. Batetik, Keparen mediku-diagnostikoaren datuak eta informazioak inongo eskubiderik gabe argitaratu direlako, Osabideak presoen osasunaren aldeko mediku eta jurista elkarteak salatu duen bezala. Keparen gaixotasuna ez da publikoa izan orain arte; izan ere, gaurdaino gaixotasun sendaezinak dituzten euskal presoen 12 kasu ezagutu ditugu, eta, Keparena, egon badauden baina publiko egin ez diren 10eko multzo ezberdin batean zegoen. Bere intimitate eta pribatutasun eskubideez gain, bere familiarenak ere urratzen dituzten jokabideak dira hauek; are gehiago, adin txikikoak tartean daudenean. Eta ez da bidezkoa.

2.- Bestetik, Euskal Herriratua izango zela helarazi zen instantzia ezberdinetatik, eta ez da horrela izan. Logikoki, penintsularen beste puntan izan ala etxetik ez hain urrun egotearen artean aldea dago, noski –gogora dezagun orain hilabete eskas kotxe istripua izan zuela familiak Murtzia aldean espetxerako bidaia batean–, eta ukaezina da senideek, bereziki, distantzia, desgastea, xahuketa ekonomikoa, istripu-arriskuak etab arindu dituztela. Baina ez da nahikoa: dispertsatua eta urrundua egoten jarraitzen du.

3.- Kepak 21 urte beteko ditu aurki espetxean. Presondegi ugari ezagutu ditu (guztiak Euskal Herritik kanpo), 1. graduko erregimen zorrotzean beti, bizi-baldintza eskasetan, dispertsaturik, familia eta ingurutik urrundua… Ukaezina da horrek guztiak bere osasunean izan duen eragina. Espetxe politika ankerra sistematikoki aplikatzearen ondorioa baita, funtsean. Horregatik, etxean egon beharko luke Kepak. Etxekoekin. Espetxeko lau hormak ez direlako inoiz izango bere egoera artatzeko leku egokia. Eta urgentziazko gaia da.

4.- Agerikoa da errealitate hau ez datorrela bat gure jendartean bizi den egoerarekin. Konponbide klabeetan urratsak emateko garaian bizi gara, eta horrek, halabeharrez, presoen gaian urrats positiboak ematea eskatzen du.

Korapiloak askatzeko unea da. ORAIN. Elkarbizitzarako unea. Urteetan sortutako jendarte-arrakalak elkarrekin sendatzeko unea. Presoen auzia konpontzeko unea da. ORAIN.

Datorren urriaren 5ean, 19:30ean Gernikako merkatu-plazan gernikarrok “Orain Kepa, Orain presoak” adieraziko dugu agerraldi baten bidez. Bertaratzeko deia egiten dizuegu.

Giza-katea egin dute Donostian emakume presoek bizi duten bakartze egoera salatzeko

Gaur, Martxoak 17, emakume presoek bizi dituzten zigor erantsiak salatzeko Giza-Kate/Kalejira egin dugu Donostian. Autobus Geltokian eman diogu hasiera, urrunketak eta kilometroak irudikatzeko gune moduan, eta amaiera epaitegi aurrean eman diogu, bizi dituzten eskubide urraketa eta injustiziak salatzeko. 39 Emakume preso daude momentu honetan, bataz-beste 680kmtara, guztiak urrunduak, eta horietatik 12 bakartuak.

Honetaz gain, espetxe politikak eta espetxeak berak dituen jarrera matxista guztiak ere pairatzen dituzte, hala nola, tailer gehienak garbiketa atalei zuzenduta egotea, edo zigorra betetzen dituzten ziega guztiak, mutilentzako eginak izatea.

Gaur, argitara atera nahi izan dugu gai hau eta gurekin batera Kattalin Miner idazlea eta Ekhiñe Atorrasagasti kazetaria egon dira besteak beste, baita hamaika eragile ere: Aitzarte Mendi Elkartea, Egia Bizirik, Haurgunea,Egiako Kontsumo taldea, Antxeta aisialdi taldea, Aitor Ikastolako eta Lauaizetako irakasle talde bat, Sardiñerak Kofradia…

Euskal presoek bizi dituzten eskubide urraketa desberdinak lantzen jarraituko dugu eta #DonostiarrokPrestGaude dinamikarisegida emango diogu Donostiako beste txokoetara zabalduz.